Creedence Clearwater Revival

Creedence Clearwater Revival groeide eind jaren zestig uit tot een razend populaire rockband. Zanger en gitarist John Fogerty begon later een solocarrière.

Het succes van Creedence Clearwater Revival aan het einde van de jaren zestig was immens, maar het kende wel een lange voorgeschiedenis. John Fogerty, drummer Doug Clifford, bassist Stu Cook en gitarist Tom Fogerty – John’s oudere broer – speelden al sinds de late jaren vijftig met elkaar. Ze noemden zich aanvankelijk The Blue Velvets, veranderden toen in The Golliwogs om begin 1968 definitief te kiezen voor Creedence Clearwater Revival. In datzelfde jaar verscheen het titelloze debuut. De band leunde nog zwaar op werk van anderen. Zo scoorde CCR – zoals de bandnaam vaak afgekort zou worden – de eerste hits met de covers Suzie Q (bekend van Dale Hawkins) en I Put A Spell On You (Screaming Jay Hawkins). Wel stond de karakteristieke sound van de band er gelijk: het sobere spel, de krachtige, hese zang van John Fogerty en de invloeden uit de soul, blues, country en rock, waarmee CCR zich nadrukkelijk onderscheidde van de heersende psychedelica.

In het jaar 1969 explodeerde de band in creatief opzicht. In het tijdsbestek van een jaar verschenen er liefst drie studioplaten: Bayou Country, Green River en Willy And The Poor Boys, stuk voor stuk klassiekers in het genre dat later tot roots rock gedoopt zou worden. Al greep de band nog altijd terug op covers, de platen lieten boven alles horen hoe snel John Fogerty zich ontwikkeld had als songschrijver. Proud Mary – gecoverd door Ike and Tina Turner – Bad Moon Rising, Green River, Down On The Corner en Fortunate Son horen tot de beste songs die de Amerikaanse popmuziek eind jaren zestig voortbracht.

De keerzijde van deze enorme productiviteit was dat het de band totaal uitputte. Creedence Clearwater Revival trad in augustus 1969 weliswaar op tijdens het legendarische Woodstock Festival, maar John Fogerty weigerde de opnamen vrij te geven voor de film of de soundtrack omdat hij vond dat de band benedenmaats gepresenteerd had. Pas 50 jaar na dato zouden ze als Live At Woodstock alsnog officieel het licht zien. In 1973 was al wel de live dubbelaar Live In Europe verschenen. Na nog twee studioplaten, Cosmo's Factory (1970) en Pendulum (1970) vertrok Tom Fogerty met slaande deuren, waarna de weinig geïnspireerd zwanenzang Mardi Gras (1972) volgde. Niet veel later viel CCR definitief uit elkaar.

Geheel volgens verwachting was het John Fogerty die terugkeerde met een succesvolle loopbaan onder eigen naam. Hij leverde met The Blue Ridge Rangers (1973), John Fogerty (1975), Centerfield (1985), Eye Of The Zombie (1986), Blue Moon Swamp (1997), Deja Vu All Over Again (2004), Revival (2007), The Blue Ridge Rangers Rides Again (2009) en Wrote A Song For Everyone (2013) een fraai, eigen oeuvre af. De lange pauzes tussen de albums werden deels veroorzaakt door rechtszaken met zijn voormalige bandleden en platenbazen. Toen de band in 1993 opgenomen werd in de Rock ’n Roll Hall of Fame was iedereen weliswaar aanwezig, met uitzondering van de in 1990 overleden Tom Fogerty, maar de verhoudingen lieten het niet toe om ook gezamenlijk op te treden. In recente jaren leek de relatie te verbeteren, maar vonden de betrokkenen het inmiddels ‘te laat’ om nog een keer gezamenlijk op tournee te gaan.

Bij Platenzaak.nl hebben we heel veel cd’s en lp’s van Creedence Clearwater Revival waaronder ook exclusieve versies.